Wieliczka kopalnia soli

On 12 października 2017

Solne miasto wydrążone w skale było od wieków źródłem bogactwa, a dziś jest jedną z największych atrakcji turystycznych tego regionu. Kilometry korytarzy, przestronne komnaty, piękne rzeźby i podziemne jeziora tworzą niezwykły klimat. Podczas zwiedzania kopalni możemy podziwiać solne dzieła sztuki i wykute w kamieniu kaplice, lub z kaskami na głowach i latarkami u boku poznawać historię i tajniki pracy górników.  Nieważne jaka jest pogoda, to zawsze dobry pomysł na weekendowy wypad z Krakowa. Kopalnia posiada swój własny mikroklimat i nigdy nie pada tutaj deszcz, a przy tym oferuje wiele atrakcji dla dzieci i dorosłych.

Skąd wzięła się sól w Wieliczce

Bolesław Wstydliwy, władca na Wawelu, poprosił o rękę węgierską księżniczkę Kingę (zwaną również Kunegundą). Podarował jej piękny zaręczynowy pierścień. Kinga przyjęła zaręczyny, chciała jednak dać Bolesławowi w posagu nie złoto i kosztowne kamienie, ale coś z czego skorzystają też jego poddani. Poprosiła swojego ojca, króla Węgier Beli IV, aby ofiarował w posagu sól, a ten podarował jej kopalnię w Máramaros (dzisiejsza Rumunia). Kinga wrzuciła pierścień od narzeczonego do szybu kopalni. Po przyjeździe do Polski, kiedy nowa królowa oprowadzana była po swoich włościach, w jednej z podkrakowskich wsi natrafiła na bryłę soli. Wewnątrz tej bryły odnalazł się pierścień, który Kinga wrzuciła do szybu! W ten sposób sól z węgierskiej ziemi trafiła do Wieliczki.

Historia kopalni w Wieliczce

Legenda o pierścieniu św. Kingi jest niezaprzeczalnie prawdziwa, z zastrzeżeniem jedynie, że sól była na tych ziemiach odrobinę wcześniej. Pierwsze ślady produkcji soli w Wieliczce datuje się 4 tysiące lat przed naszą erą! Na początku otrzymywaną ją poprzez odparowywanie wody ze słonych źródeł. Pierwsza wzmianka o kopalni pochodzi z XII roku n.e. i mówi o przywilejach pobierania soli dla klasztoru w Tyńcu. Kinga urodziła się dopiero w 1234 roku, ale to właśnie na XII wiek datuje się początek eksploatacji złóż soli kamiennej w Wieliczce, jak i lokację miasta. W kolejnych latach, dzięki bogactwu soli, miasto rozwijało się. Budowano kolejne szyby kopalniane. Okres świetności Żup Krakowskich przypada na wiek XVI, kiedy produkcja osiągała 30 000 ton!

Dopiero w XVIII wieku zaprzestano ostatecznie produkcji soli warzonej. W tym samy czasie kopalnia przechodzi w ręce Austriaków, rozpoczęto wydobycie z użyciem materiałów wybuchowych. Aż do I wojny światowej, kopalnia prężnie działała i była rozbudowywana. Sól wydobywano w Wieliczce również pod okupacją wojsk niemieckich podczas II wojny światowej, a także po wojnie. Dopiero w 1964 roku zaprzestano wydobycia na skalę przemysłową, a od 1996 sól pozyskuje się jedynie z wycieków kopalnianych, bez aktywnej eksploatacji złóż. Muzeum w Wieliczce istnieje od 1966 roku.

Zwiedzanie kopalni soli w Wieliczce

Zwiedzanie kopalni odbywa się z przewodnikiem, zawsze w zorganizowanych grupach. Dostępne są dwie podstawowe trasy:

  • Trasa turystyczna – Zobaczymy na niej między innymi słynną kaplicę Świętej Kingi oraz inne ozdobne komnaty, solne dzieła sztuki, klimatyczne solankowe jeziora. Szlak prowadzi także przez karczmę. Na koniec, opcjonalnie, możemy odwiedzić Muzeum Żup Krakowskich, prezentujące historię kopalni oraz górników, a także przejechać podziemną kolejką szynową (niestety, tylko o wyznaczonych godzinach). Wycieczka jest łatwa i dostępna dla wszystkich, chociaż wymaga pokonania prawie 3 kilometrów (+ 1,5 km na muzeum), i 800 schodów (większość w dół).
  • Trasa górnicza – Jest bardziej nastawiona na przygodę i działanie, niż podziwianie dzieł człowieka. Ubrani w roboczy strój, idziemy z przewodnikiem przez ciemne korytarze, przyświecając sobie podręcznymi latarkami. Poznajemy historię i tajniki pracy górników, a także sami możemy spróbować się w tym fachu! Ta wycieczka jest trochę bardziej wymagająca, dostępna dla dzieci powyżej 10 lat (z opiekunem).

Którąkolwiek trasę wybierzemy, zwiedzanie trwa około 3 godzin. Szlaki nie łączą się ze sobą, więc wybierając trasę górniczą nie zobaczymy np. kaplicy św. Kingi. Szlaki zaczynają się też w różnych miejscach: trasa turystyczna rozpoczyna się przy szybie Daniłowicza, tam gdzie kasy i główne wejście. Trasa górnicza ma swój początek przy szybie Regis, ok 500 metrów spacerem na zachód od Daniłowicza.

Istnieją też inne dostępne trasy: pielgrzymkowy szlak „Szczęść Boże”, oraz jeszcze bardziej wymagające niż trasa górnicza Tajemnice wielickiej kopalni. Zostały szczegółowo opisane na stronie internetowej.

 

Warunki panujące w kopalni

W kopalni soli w Wieliczce panuje stała temperatura 14 – 16 stopni Celsjusza. Część trasy przystosowana jest dla wózków inwalidzkich (organizator zaleca rezerwację). Na wycieczki nie można zabierać zwierząt, nie można też palić.

Wieliczka bilety

Bilety na zwiedzanie kopalni można kupić wcześniej przez internet, na konkretną godzinę. Odbieramy wtedy bilety w osobnym punkcie obok szybu Daniłowicza i nie stoimy w długiej kolejce. Istnieje też możliwość zakupu biletu na miejscu w kasie. Czas oczekiwania od zakupu do wejścia nie powinien przekroczyć 1 godziny. Zwiedzanie zawsze odbywa się z przewodnikiem, w kilkunastoosobowych grupach. Można kupić bilet na zwiedzanie w języku obcym (do wyboru wiele języków, szczegóły na stronie).

Dojazd do Wieliczki

  • Wieliczka znajduje się ok. 15 km jazdy samochodem od Krakowa. Dojazd do Wieliczki samochodem z Krakowa trwa ok. 30 minut.
  • Istnieje bardzo dobre połączenie kolejowe. Dojazd do Wieliczki pociągiem trwa około 20 minut z dworca głównego. Pociąg jeździ co pół godziny. Należy wysiąść na stacji Wieliczka Rynek – Kopalnia, skąd do głównego wejścia mamy 350 metrów spacerem.
  • Do Wieliczki można również dojechać busem z dworca głównego w Krakowie, lub autobusem kursowym spod Galerii Krakowskiej (linia 304). Ta podróż jest najtańsza (należy pamiętać o bilecie na drugą strefę), ale też trwa najdłużej (ponad 40 minut). Należy wysiąść na przystanku Wieliczka Kopalnia Soli.

Kopalnia Wieliczka parking

Przy kopalni w Wieliczce (lub w jej pobliżu, dojście do 5 minut piechotą) można bez problemu zaparkować. Parkingów jest wiele. Główny parking dla samochodów osobowych oraz autobusów znajduje się przy ulicy Dembowskiego. Wszystkie są płatne, jednak ceny nie są wygórowane. Zazwyczaj nie ma problemów ze znalezieniem miejsca.

Przydatne linki




Dodaj komentarz